6. januara 1942. godine, muftija Šefket ef. Kurt je spasio tuzlanske Srbe od ustaškog pokolja koji je planiran za Badnje veče. Nije se našao pop niti bilo koji Srbin koji bi iste te noći spasio Bošnjake Sopotnika, naselja na obali Drine, 50 km udaljenog od Tuzle od četničkih zločinaca. Badnje veče 1942. godine. Četnici predvođeni dvojicom braće, Bogoljubom (Golubom) i Negoslavom (Negom) Erićem iz mjesta Kravica kod Bratunca, te noći su žive spalili 86 Bošnjaka iz Sopotnika. Zbog težine ovog zločina, njih dvojica su po završetku Drugog svjetskog rata osuđeni na smrtnu kaznu. Međutim, kazna nije izvršena zbog njihovih veza u novom komunističkom poretku. I ne samo da zločinačka braća nisu odgovarala za smrt 86 nedužnih ljudi, nego su postali i ugledni građani.
U Kravici su svakako imali status heroja. Kravica, leglo srpskog nacionalizma u Podrinju je ionako bila poznato kao mjesto kroz koje ne želite proći po mraku ako niste Srbin, tj. ako ste Turčin kako se tamo inače nazivaju Bošnjaci. Tako je npr. još davne 1971. godine u Kravici ubijen Bošnjak iz susjednog bošnjačkog Konjević Polja, što je skoro dovelo do novog rata na ovim prostorima. 4. septembra 1991. godine, u Kravici su u zasjedi ubijena dvojica Bošnjaka, a ovo ubistvo je kao prvo prolijevanje krvi nakon dugo godina, najavilo teška vremena u Podrinju.
Braća Erić ponovo među zločincima
Tako je i bilo u proljeće 1992. godine. U formacijama srpskog agresora, Kravičani su uvijek bili prvi. Nego je tada imao 81, a Golub 79 godina. Nisu to bili penzioneri koji su dane provodili ispunjavajući križaljke, oni su krenuli u borbu za srpstvo. Golub je bio prvi Srbin iz Kravice koji je okolo hodao sa mitraljezom i kokardom. Postao je jedan od najvećih monstruma u logoru koji su Srbi iz mjesta Kravica uspostavili u vlastitoj pravoslavnoj crkvi. U crkvi je bilo zarobljeno preko 300 Bošnjaka, koji su mučeni, izgladnjivani i ubijani. Silovane su i 13-godišnje djevojčice, a u silovanjima je učestvovao i Golub. Golub je harao okolnim bošnjačkim naseljima sve do 29. maja, kada je sa još 40 srpskih “boraca” poginuo u akciji Armije Republike BiH.
Nego je gazio osamdesetima, ali je nastavio tamo gdje je brat stao. Međutim, 7. januara 1993. godine, na 51. godišnjicu zločina u Sopotniku, borci Armije RBiH predvođeni Naserom Orićem, oslobodili su Kravicu. Nego i njegova nepokretna supruga Kristina čekali su bošnjačke borce u kući. Nego je iz mitraljeza do posljednjeg trenutka pucao po jedinicama Nasera Orića. Kada je shvatio da je gotovo, da je došlo vrijeme na naplatu svih zlodjela koje je učinio, ubio je svoju suprugu, a potom i sebe.
Braću Erić je pravda stigla nakon više od 50 godina.
